Normandië-reis 2007

De Fokkersvereniging heeft in de tweede helft van oktober 2007 voor de tweede keer voor haar leden een reis door Normandië georganiseerd, waarbij bestuurslid Ab Zaman de organisator en reisleider was. Ab heeft al jaren lang een woonhuis in het dorp Villerville, tussen Honfleur en Deauville en hij kent de omgeving, de grote stoeterijen en de Franse drafsport en fokkerij als geen ander, dus we waren in goede handen. Door het succes van de voorgaande keer hadden we nogal wat recidiverende deelnemers, en uiteindelijk stapten 28 personen in de bus naar Frankrijk. Hieronder volgt een impressie van deze prachtige en zeer geslaagde reis, door deelnemer Peter van Betten.

Het is begin oktober 2007. Het regent en van ellende ben ik mijn zolder maar gaan opruimen. Wie schetst mijn verbazing als ik daarbij de door mij uitgeknipte en daarna zoekgeraakte advertentie voor een fokkerijexcursie naar Normandië terugvind. Mijn laatste excursie was enige tijd geleden met de Lagere School naar Artis, maar dit blijkt een buitenlandse reis van vijf dagen te zijn naar Frankrijk: het Walhalla van de Paardensport. Inclusief een verblijf in een zeer luxe hotel met uitzicht op zee. Dat geeft me een vertrouwd gevoel, want ik heb thuis ook een uitzicht op zee, al is het dan de Noordzee.

Het reisschema met bezoeken aan een mixed-veiling in Deauville, het Haras des Cruchettes, Haras du Ribardon en Ecurie Levesque en tussen diverse koersbezoeken in Cabourg en Graignes door nog wat superbe diners, spreekt me aan. Nou, je begrijpt het al. Van de zolderopruiming is die dag niets meer terecht gekomen. Ik sprint naar beneden, zie dat mijn overgebleven vakantiegeld nog precies voldoende is en denk PLUK DE DAG, ik ga mee. Ik bel Sierdje Schokker, die gelukkig nog een busraamplaats vrij heeft, onder voorwaarde dat ik Martin en Bets uit Alkmaar ophaal en meeneem naar de opstapplaats bij hotel De Witte Bergen. De bedoeling is daar je auto gratis te parkeren en snel over te stappen op een Luxe Bus. De Fokkersvereniging noemt dat carpoolen, maar ik vind het gewoon gezellig om samen te reizen. Van deze paardenliefhebbers Martin en Bets hoor ik in de bus dat zij hun merrie hebben laten dekken door CARPE DIEM/1990 van Workaholic uit Krille, die toevallig ook op Haras des Cruchettes staat. Zij gaan dus mee om de vader van hun aanstaande veulen te bezoeken. Geen verkeerde keus dacht ik om de vader van Pearl Queen te nemen.

Om een lang verhaal kort te maken. Woensdag 24 oktober zijn we onderweg naar Frankrijk, want daar ligt Normandië toevallig. Op weg naar de paardenhemel. Zevenentwintig paardenliefhebbers met kennis van zaken in één bus is vragen om problemen. Ieder verdedigt met verve de keuze van een dekhengst voor zijn of haar merrie. Pedigree´s tot in de 5e graad vliegen door de lucht. Ook kilometertijden, winsommen, verrichtingen van alle kinderen worden zomaar uit de mouw geschud. Voor we het in de gaten hebben begint het al donker te worden en bereiken we Villerville, vlak bij Deauville. Een spoedcursus Deurne is niets bij een reis naar Normandië.

Kent U de uitdrukking TE WEINIG PAARD? Neen, deze uitdrukking is niet van Margreet Dolman, maar van een deelnemer aan deze busreis, die in dezelfde zin nog spreekt van slechte dravers met te smalle voeten en eksterogen. Ik heb toevallig linksvoor aan mijn grote teen een eksteroog, dus ik denk dat ik van de hoed en de rand op de hoogte ben. Maar ik blijk toch nog steeds geen insider te zijn. Wat houten handen zijn weet ik onderhand, maar hier hoor ik nieuwe termen, die niet tot mijn vakjargon behoren. Ik baal ervan dat ik steeds maar achteraan hobbel. Wel word ik beter in mooie woorden die ik goed kan benutten bij het scrabbelen: zoals droes, koliek, botwoekeringen, hoefbevangenheid, hoefkatrolontsteking, mok, hengstigheid, hazenhak, griffelbeentje, schiefers, leknavel en luchtzuigen. Ik moest niet luchtzuigen, maar wel even naar adem happen toen onze chauffeur Jaap van der Veen de parkeerplaats opreed van het hotel Le Bellevue in Villerville, op een steenworpafstand van Deauville. Niet vanwege de veilige aankomst, want dat is wel vertrouwd bij Jaap, maar vanwege de unieke ligging van het hotel. De Fokkersvereniging heeft aan alles gedacht. Zelfs de chauffeur heeft verstand van paarden. Hij blijkt de man te zijn, die op de laatste Unitrot veiling net voor mijn neus nummer 233: Zur Beuckenwijck/geboren 2 juni 2006 van Park Ridge Lobell uit de goede Jaja Kall wegplukte. Daar ben ik lekker mee.

Daags daarop gingen we naar de veiling in Deauville, waarbij 8 van de deelnemers uit onze groep na grondige voorbereiding en bemonstering elk bijna een paard kochten. Nog steeds is niet duidelijk hoeveel paarden er nou eigenlijk totaal door onze groep zijn gekocht.
Op de stoeterijen van Cruchettes en Riberon zien we de bekende pasja's, die hele harems met merries lijken te hebben, maar het uiteindelijk met een fantoom moeten doen. Is dat soms wat men fantoompijn noemt? Arme Jeanbat du Vivier, Biesolo, Carpe Diem, Jardy en Sancho Panca.

De lunches en diners zijn overdadig en overlekker. Hoeveel sterren zouden hiervoor staan? Durk Klopstra krijgt een verjaardagstoetje en geeft een rondje weg. Later blijken de kosten op naam van Annie Swagerman te zijn gezet. Die Fransen hadden haar met Annie Versaire verwisseld.

Een goede herinnering heb ik aan ons bezoek aan Ecurie Levesque, waar Pierre en de kinderen Camille en Thomas ons gastvrij ontvangen en rondleiden. Uiteraard toen nog niet op de hoogte van de overwinning van Offshore Dream in de Prix d´Amerique 2008, anders had ik zijn handtekening gevraagd. Buurman Meaulnes du Corta heeft hier al het nakijken. Na de stallen en dekhengsten in de kampjes lopen we door naar de grote trainingsbaan met 2 aparte strips en diverse weiden tegen een helling op. In een weide zie een twaalftal prachtige jaarlingen, waarop het begrip TE WEINIG PAARD echt niet van toepassing is. Ik heb er met veel plezier meer dan een half uur van staan genieten. Om de beurt begint een van de paarden te hollen en de andere jaarlingen doen spontaan mee. Elke 10 minuten denderen ze langs. Daar kan geen training tegenop! Ook tegen de helling op houden zij er de vaart in en begrijp ik waarom ik in Vincennes weinig kans maak.
Op de terugreis ligt nog als huiswerk voor iedereen een dikke Guide des Etalons Trotteurs in de bus. Cadeautje van de reisleiding. Allen beginnen zonder vragen of klagen te studeren in dit dekhengstenboek. Het blijft een apart soort mensen die paardenliefhebbers. Maar gelukkig wordt er ook nog veel gelachen.

Zo´n reis - denk ik persoonlijk - betaalt zichzelf terug. Reken maar even mee. Mijn woordenschat zowel van Nederlandse als Franse vaktermen is zonder schoolbezoek en schoolgeld verdriedubbeld, mijn amateur opleiding in Deurne wordt een fluitje van een cent en veterinairen & trainers kan ik nu moeilijke vragen stellen, waaruit blijkt dat ik geen groentje meer ben. Wat wil je nog meer en dat alles dank zij de organisatie en begeleiding van onze Fokkersvereniging.

© Copyright Fokkersvereniging 2008