Hieronder staan vier artikelen over uitgelopen harddravers, die
aan een tweede of derde carrière zijn begonnen:
1. vooroordelen, voor- en nadelen van hardravers, zie hieronder
2. voor een introductie van Edith Ruijgrok en haar Stal Westfriesedijk (geplaatst aug. 2015), zie hieronder of click hier
3. een artikel over een tot rijpaard omgeschoolde draver, die weer in de koers uitkwam, scroll door of click hier
4. een artikel over de omscholing van Wizard Renka staat daaronder, scroll door of click hier
5. Zie ook het aparte artikel over de Endurance, met foto's van succesvolle harddravers in hun tweede carrière, click hier .
Vooroordelen
Er zijn nogal wat vooroordelen vanuit de ruitersport ten opzichte van harddravers. En dat is onterecht!
Dravers zijn niet allemaal zenuwachtige, schriele heethoofden van rond de 1,50 meter, die maar één versnelllng kennen: hard. De meeste dravers zien eruit als KWPN'ers. Een enkeling heeft de bodybuilderbouw van een quarterhorse. „Je hebt ze in alle soorten en maten. Het is een ras, net zoals een volbloed of KWPN'er. Het is net zo'n mengelmoesje, vandaar de verschillen in uiterlijk. Ik heb meerdere dravers groter dan 1,60 meter. En dat zenuwachtige klopt ook helemaal niet. Eenmaal omgeschoold willen de meeste niet eens hard meer, zelfs niet als je daarom vraagt", ontkracht Edith Ruigrok de vooroordelen.
Tweede kans
Dravertrainers bellen Edith regelmatig dat ze een uitgekoerste harddraver voor haar hebben. „Als ik ze hier heb, komen ze tot rust en zijn het heerlijke paarden. We kijken waar ze het meest geschikt voor zijn. Dat is een kwestie van ervaring. We geven ze de basis mee. Als iemand er eentje koopt, dan geef ik altijd wel aan dat het verstandig is om les te nemen. Iets dat zo'n paard nog maar net heeft aangeleerd
moet je wel je wel bevestigen."
Omdat dravers prijstechnisch aan de onderkant van de markt zitten als ze zijn uitgekoerst, komen ze soms in een vaag handelscircuit terecht. Daar worden ze gekocht door mensen die geen idee hebben dat ze met een draver van doen hebben.
Edith: „Zonder kennis van zaken kan het erg mis gaan. Zeker als de verwachtingen door dat uiterlijk te hoog zijn. Het doet de naam van dravers geen goed. En dat is onterecht. Het zijn fijne paarden, die een tweede kans verdienen.'
Voordelen:
Dravers zijn echte atleten, gefokt om met ongeveer 50 km/h te kunnen harddraven, voor de sulky en ook onder de man/vrouw! Ze hebben sterk beenwerk, een sporthart en grote longen. Het zijn harde, gezonde paarden, die werklust hebben en meestal ook een eerlijk karakter. Van oorsprong zit er veel Engels Volbloed in, waardoor ze veel uithoudingsvermogen hebben en daardoor vaak geschikt zijn voor de Endurance-wedstrijden. Ze hebben echter een veel rustiger karakter dan de Engelse Volbloeds. Sommige harddravers zijn echte BN-ers in hun sport. Zij hebben koersen gewonnen in Alkmaar, Groningen, Wolvega of Duindigt, of in het buitenland, of op de grasbanen of de kortebanen. Het zijn daardoor geen naamloze dieren, die niemand kent. Zij hebben opgetreden voor een groot publiek. De insiders en de wedders kennen deze paarden heel goed. Er is over geschreven en hun afstamming is bekend. Vaak hebben ze een internationale beroemdheid als (voor)ouder. Je kunt trots zijn met een harddraver als rijpaard. Het is een eer en een genoegen om zo'n paard na zijn koerscarrière een mooie oude dag te kunnen bezorgen en hij zal je ervoor terugbelonen. De fokker van jouw paard zal je dankbaar zijn omdat zijn fokproduct toch nog goed terecht is gekomen en hij zal graag van je horen hoe het met het paard gaat.
Onderstaand Artikel is overgenomen van de website www.drafsport.nl
Het is geschreven door Ruud Stoop en op de website verschenen op 8 juni 2015.
Boven: Edith Ruijgrok (links) en Danique Koning, die uitgelopen harddravers
aan een tweede carrière helpen.
OUDESLUIS - We reizen af naar Noord-Holland om de harddraver eens vanaf een andere kant te bekijken. In Oudesluis, nabij Schagen, vinden we Stal Westfriesedijk, welke sinds 2006 gepassioneerd aan de weg timmert om dravers een tweede kans te geven als rijpaard.
Edith Ruijgrok zag in haar montéperiode bij verschillende trainers gezonde dravers in het commerciële circuit verdwijnen en bedacht dat het mogelijk moest zijn deze geweldige dieren een tweede kans te geven als rijpaard. Als een in de eventingsport actieve amazone stond ze met één been in de drafsport en met het andere in de wereld van de rijpaarden. Een betere combinatie kun je niet bedenken om dit tot een succes te brengen. In 2006 werd de boerderij in Oudesluis aangekocht waar Edith en Dik in de loop der jaren een prachtig bedrijf tot stand hebben gebracht. De spil van het bedrijf zijn de dravers. Meer dan vijfhonderd dravers hebben een nieuw thuis gevonden als rijpaard. Ze zijn afkomstig van verschillende trainers, eigenaren en fokkers die weten dat er alles aan gedaan wordt om voor hun (voormalige) paarden een goed en blijvend tehuis te vinden.
Danique Koning, startend montérijdster, kwam in 2007 als twaalfjarige op stal bij Edith en Dik. Getroffen door het drafsportvirus en de gedeelde passie om de paarden op hun plek te krijgen, is Danique inmiddels een onmisbare pijler onder het succes van Stal Westfriesedijk. Edith en Danique zijn intussen zo op elkaar ingespeeld dat vrijwel alles op dravergebied mogelijk is.
Het tweetal is trots op het feit dat ze klinkende namen uit de drafsport in hun stal hebben gehad: Romeo Beemd, Tim Trot, Randey di Angeli, Only Ricardo, Wim Wielinga, Roesjha Dear, Marcel Bos, Reve de Servette, Yassin Boko, Zizou en Ygold van Ranum zijn slechts een kleine greep uit de ‘diehards’ van de sport die een mooi onderkomen hebben gevonden.
“Wim Wielinga is van Caroline Bak en staat nog steeds op Stal Westfriesedijk. Voor een B- dressuurproefje draait hij zijn hoef niet om. Het is ongelofelijk hoe een succesvolle draver zoveel aanleg kan hebben voor de dressuur en ook hier zo gemotiveerd voor is. Zeker niet te vergeten is Marcel Bos, die na zijn overwinning van de 4,5 kilometer van Alkmaar in 2013, direct daarna van zijn eigenaresse Marieke Willems mocht genieten van zijn welverdiende pensioen. Ook Marcel heeft een fantastische plek gevonden bij Stephanie Zwanenburg. Zij maken veel buitenritten, doen een sprongetje en zelfs de dressuur pakt hij leuk op”, aldus Edith Ruijgrok.
“De trouwe Reve de Servette mag ook zeker niet ontbreken in dit lijstje. Na zijn prestaties in de drafsport, waarbij hij bijna 230.000 euro heeft verdiend, is hij een nieuwe loopbaan begonnen. Met eigenaresse Lucie Katerberg heeft hij vorige maand een eerste endurance succesvol afgelegd, een enthousiast begin van een nieuwe carrière.”
Natuurlijk zijn er ook minder bekende dravers die via Stal Westfriesedijk hun weg hebben gevonden naar hun nieuwe eigenaar en daar succesvol zijn geworden. “Wilvy Cocktail J is daar één van. Samen met Roxanne Katers veegt zij de vloer aan met de concurrentie in de Endurance sport en rijden zij inmiddels zeer succesvol in de klasse 3m waarbij afstanden van zo’n honderd kilometer per rit worden afgelegd. Valerie S en Nancy Dijkstra zijn klaar voor de klasse M1 dressuur, net als Luca Grolloo die al meerdere winstpunten in de M1 heeft gehaald. Valkyries Voice liet zich, na zeven jaar niet voor de sulky te hebben gelopen, inspannen voor de menwagen en is met haar eigenaar op leeftijd succesvol in de Mendurance.”
Wanneer nieuwe eigenaren, om wat voor reden ook, hun draver toch willen of moeten verkopen, wordt deze vaak door Edith teruggekocht. “Zo blijven de dravers binnen zicht en proberen we een nieuw thuis voor hen te vinden als dat binnen de mogelijkheden ligt. Als er echt afscheid genomen moet worden, dan wordt dat ook netjes geregeld en worden ze persoonlijk weggebracht. Zo is er nooit onzekerheid over het lot van de paarden.”
Dravers hebben duidelijk na de drafbaan een tweede carrière in het verschiet. Edith en Danique dragen daar graag hun steentje aan bij.
Op www.stalwestfriesedijk.nl kunt u nalezen hoe zij werken en op nummer 06-23366748 kunt u Edith benaderen voor uw draver wanneer deze niet meer geschikt is voor de drafsport, maar wel als rijpaard.
Boven: Edith Ruijgrok (links) en Danique Koning.
overgenomen van de website noordtrot.nl, nieuws van 9 juni 2011
Helene de Wolf loopt apetrots over het geimproviseerde stalterrein achter de grasbaan van Aduard. Naast haar, aan een koord, stapt de bezwete maar ontspannen Zoe W die zojuist de eerste koers heeft gewonnen met Jan Willem Kromkamp. Ieder paard heeft een verhaal, maar het verhaal van Zoe en Helene is wel heel bijzonder… Helene wilde een rijpaard en kwam via via aan Zoe W, een redelijk forse draver, uitgekoerst. Ze bracht Zoe naar Edith Ruijgrok die is gespecialiseerd in het ‘omscholen’ van dravers tot rijpaard. “Ik dacht wel even, jeetje: Helene heeft niet veel rijervaring en dan meteen met een draver…”, zegt Edith. “Maar Zoe is een erg braaf paard.”
Helene was lyrisch over de relaxte en mooie Zoe W. Ze ging een zadel kopen. Bij… de vriendin van trainer/pikeur Jan Willem Kromkamp in Diever. Van het een kwam het ander: Kromkamp kwam eens poolshoogte nemen bij Zoe, had de sulky maar even meegenomen en voordat Zoe met haar ogen had kunnen knipperen, stond ze weer voor de sulky en had de familie De Wolf de Winsome Stable opgericht.
Bij Helene (en haar man) is het draversvirus genadeloos toegeslagen. “We gingen met Zoe rijden in het bos, mijn man verdient echt alle eer, en Zoe toonde zich steeds beter.”
De familie besloot Zoe uit te brengen in een draverij. Zo kon het gebeuren dat na de finish van de eerste koers in Aduard een enorm gejuich opsteeg uit de kelen van de familie De Wolf en ruime aanhang. Zoe W, het ‘rijpaard’, declasseerde het voltallige veld. “Een echt Penny-verhaal”, zegt Edith Ruijgrok.
Een Penny-verhaal dat niet ophoudt bij Zoe B. Winsome Stable heeft een ander ‘rijpaard’ een draversloopbaan teruggegeven: Weerlicht B. Dit paard liep verdienstelijk in Aduard, maar werd uiteindelijk teruggesteld.
Naschrift webmaster: Later in dat jaar 2011 won Zoe W nog een koers in Leek. In de jaren daarna koerste ze met weinig succes. In 2014 ging het beter, ze werd derde in Drachten, tweede in Alkmaar en 5e op de kortebaan in Stompwijk. In 2015 werd ze derde in Hilversum en boekte daarna ook nog twee overwinningen, op 24 juni op de grasbaan in Emmeloord, in handen van Patrick van Ooijen en op 22 augustus te Drachten met Marco Spin. Eigenaar-trainer van de merrie is Magda den Dekker.
Na zijn terugstelling in Aduard won Weerlicht vervolgens wel in Joure en Leek. In 2012 startte hij nog driemaal en werd daarbij twee keer vijfde.
Onderstaand Artikel is overgenomen uit het maandblad BIT, nr. 186 uit 2011,
geschreven door Tessa van Daalen, fotografie Lonneke Riesink
Boven: Wizard Renka, dochter van Passing Renka 1.11,9 en Sheila Boshoeve 1.20,2
van Hans Boshoeve 1.14,5 uit Wizard Fortuna 1.22,5
(laatste is de moeder van Izard Way 1.14,8 winsom 218.500 Euro en
van Troy Boshoeve 1.14,7 winsom 112.000 Euro, de volle broer van Sheila)
Dravermerrie Wizard Renka is zeven jaar oud en had tot vorig jaar een redelijk succesvolle carrière op de drafbaan, met een persoonlijk record van 1.17,0 over de kilometer. Netjes, maar niet spectaculair. Omdat er draftechnisch gezien niet meer in zat, besloot fokker Knipscheer haar te verkopen. En zo begon Wizard aan haar nieuwe carrière als rijpaard, waarbij ze werd omgeschoold door Edith Ruigrok van Stal Westfriesedijk in Oudesluis, nabij Schagen in Noord-Holland.
Dravermerrie Wizard Renka (v. Passing Renka) werd in Nederland geboren bij Jan Knipscheer en maakte nog voor haar eerste verjaardag een kort tripje naar Zweden om daar te worden gevriesmerkt. Op anderhalf jarige leeftijd ging Wizard naar draftrainer Jeroen Engwerda in Biddinghulzen. Wizard liep 41 koersen, waaronder twee in Duitsland. Ze won drie keer en had als zesjarige een totale winsom van 4.735 euro. Een peesblessure hield haar enige tijd van de baan, maar ze genas voorspoedig, waarna ze nog enkele
keren voor de sulky liep. Toen kwam het moment dat de merrie aan haar winsom kwam. Als een draver wint, komt hij in een steeds
hogere klasse. Het gaat steeds harder. Er komt een moment dat een paard niet harder kan en dus in een klasse blijft hangen. Dan wordt meestal afscheid van het dier genomen. Fokker Knipscheer kocht Wizard terug. Hij vond dat de merrie niet genoeg had laten
zien om haar voor de fokkerij in te zetten en er moest dus een andere oplossing worden gevonden.
Hoewel trainers vaak zoeken naar een nieuwe eigenaar voor een draver die niet hard genoeg gaat, gaat een
aantal naar de slager. Zonde, vindt Edith. Ruim 150 dravers schoolde de oud-eventing-amazone om. Allemaal kregen ze een fijn
leven als recreatiepaard bij een nieuwe eigenaar. "Het zijn geweldige paarden, die een tweede kans verdienen."
Verwachtingen
Dat omscholen van dravers tot rijpaard is een verhaal apart. Het vergt enige kennls van de draverwereld, denkt Edith. Doordat ze zelf monté-koersen (onder het zadel) reed, is ze gewend aan de bewegingen van een draver. "Je moet ook iets snappen van het ras. Dravers hebben een stuwende achterhand, geen dragende. Die zit in hun genen en krijg je er nooit uit. Ze gaan ook vaak wijd achter, omdat ze op snelheid hun achterbenen naast hun voorbenen plaatsen. Er zijn dravers die leuk lopen onder het zadel en geen gek figuur slaan in de dressuurring. Er zijn ook best dravers die knap een parcours kunnen springen. Alleen moeten de verwachtingen op dat gebied niet te hoog zijn. Ulteraard zijn daar weer uitzonderingen op, maar ik denk niet dat een paard er gelukkig van wordt als je het probeert te dwingen iets te doen wat hij qua aanleg eigenlijk niet kan."
Longeren
Dravers doen ontzettend hun best. Zit in het soort, ze zijn meewerkend. Het beleren onder het zadel is daarom vrijwel nooit een
probleem, volgens Edith. Op de drafbanen zijn er ook races onder de man/vrouw, de zogenaamde monté-koersen. Met Wizard ging het snel. Omdat ze zich meteen heel kalm gedroeg op stal, besloot Edith de merrie de
dag na aankomst al even te proberen. Ze heeft bij het beleren hulp van de zestienjarige Danique Koning. Wizard was nog nooit bereden, maar een singel kende ze natuurlljk al. Het zadel op haar rug was daardoor geen enkel probleem. Wizard werd gelongeerd in de bak met de beugels naar beneden. Sommige dravers reageren op dat geklapper en gaan rennen. Wizard bleef echter kalm. "Het is een kwestie van aanvoelen. Ik ben inmiddels zo ervaren dat ik wel zie of een paard het aankan." Terwijl Edith Wizard aan de longe vasthield, ging Danique over het zadel hangen. Ze lieten haar een paar passen lopen, waarna Danique er weer af ging. "Er zijn paarden bij die juist van dat eraf springen schrikken. Bij Wizard was dat niet het geval, die nam alles heel kalm op. Dus binnen een kwartier zat Danique erop."
Als een paard het eng vindt, neemt Edith langer de tijd voor deze fase. Omdat de merrie zo koel bleef, kon ze in een dag doorzetten. Een beugelriem om de hals voor houvast was niet nodig. "Dravers bokken eigenlijk nooit, ze schieten weg als ze bang worden. Wizard was braaf, die deed niets. Aan de longe stapte Danique rond, oefende ze het sturen en ging ze een paar keer staan en zitten.
© Copyright Fokkersvereniging / www.drafsport.nl / hippisch blad BIT